الا ای جانِ جانِ جانِ جانان

الا ای غمگسارِ غمگساران

الا ای فتنه ی فتانه پرور

الا ای می گسارِ باده خواران

الا ای شعله ی سوزنده ی عشق

الا ای شه سوارِ تک سواران

الا ای مه رخ ِپيچيده گيسو

الا ای خوش نگارِ رخ نگاران

نگاهی کن به جانِ خسته ی من

دلم را شعله ور کن، جانِ ياران

که صيدت گشته ام با عهدِ ديرين

به يک تير نگاهت ای بهاران

دست از طلب ندارم، تا کام من برآید، یا تن رسد با جانان یا جان زتن در آید....

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

بشکست عهد و از غم ما هیچ غم نداشت